Կառավարություն գալիս են տարաբեր մարդիկ՝ հոգեկաններ, խելացիներ, տգետներ և գրագետներ: Գալիս տարբեր խնդիրների համար և շատ հաճախ իրենց խնդիրների լուծումը չստացած դուրս են գալիս: Ինչու՞, որովհետև ըստ նրանց կառավարությունը միայն իրենց խնդրով է զբաղված։ Այնպես չէ, որ նրանց չեն օգնում, կառավարությունը օգնում է իր սահմանների չափով: Եվ ի վերջո կան շատ օրենքներ, որոնք մարդիկ առհամարելով գալիս են և պահանջում անհնարինը: Մենք այնտեղ մեր աչքերով տեսանք թե՝ ինչ բարդ և ծանր աշխատանք են անում աշխատողները։ Կարդալ հարյուրավոր դիմումներ ամեն օր, այն էլ անհասկանալի ձեռագրով և փորձել խնդրին լուծում տալ ինչ-որ չափով, շատ տանջալից ու երկար ժամանակ է պահանջում: Մինչ շենք մտնելը մենք հանդիպեցինք մի տատիկի և զրուցեցինք իր հետ: Տատիկի խոսքերը այնքան ցավոտ ու հուզիչ էին, որ ինքնաբերաբար սկսեցի մտածել, թե՝ Այս ինչ երկրում ենք ապրում մենք: Իսկ հետո մտնելով շենք և երկար զրույց ունենալով այնտեղի աշխատակցի հետ հասկացա, որ տատիկը կոպիտ ասած մեզ հիմարեցրել էր, և մենք էլ հավատացել էինք ամենին: Շատ են այդպիսի մարդիկ, ովքեր ամեն օր գալիս են այնտեղ իրենց ներկայացումով և ֆինանսական օգնություն պահանջում: Ինչքան էլ դժգոհենք մեկ է Կառավարությունը և այլ հաստատություններ անում են ամենը իրենց հնարավորության չափով, փորձելով բարելավել մեր երկիրը, բայց միևնույն է, մեր երկիրը լավը դարձնելու համար պետք է սկսենք հասկանալ միմյանց, դադարեցնենք մեր երկրի մեջ տեղի ունեցող պատերազմները և իհարկե կառավարությունն էլ իր հերթին փորձի անել ամենը մեզ հետ:
Thursday, March 10, 2016
ՀՀ Կառավարություն
Կառավարություն գալիս են տարաբեր մարդիկ՝ հոգեկաններ, խելացիներ, տգետներ և գրագետներ: Գալիս տարբեր խնդիրների համար և շատ հաճախ իրենց խնդիրների լուծումը չստացած դուրս են գալիս: Ինչու՞, որովհետև ըստ նրանց կառավարությունը միայն իրենց խնդրով է զբաղված։ Այնպես չէ, որ նրանց չեն օգնում, կառավարությունը օգնում է իր սահմանների չափով: Եվ ի վերջո կան շատ օրենքներ, որոնք մարդիկ առհամարելով գալիս են և պահանջում անհնարինը: Մենք այնտեղ մեր աչքերով տեսանք թե՝ ինչ բարդ և ծանր աշխատանք են անում աշխատողները։ Կարդալ հարյուրավոր դիմումներ ամեն օր, այն էլ անհասկանալի ձեռագրով և փորձել խնդրին լուծում տալ ինչ-որ չափով, շատ տանջալից ու երկար ժամանակ է պահանջում: Մինչ շենք մտնելը մենք հանդիպեցինք մի տատիկի և զրուցեցինք իր հետ: Տատիկի խոսքերը այնքան ցավոտ ու հուզիչ էին, որ ինքնաբերաբար սկսեցի մտածել, թե՝ Այս ինչ երկրում ենք ապրում մենք: Իսկ հետո մտնելով շենք և երկար զրույց ունենալով այնտեղի աշխատակցի հետ հասկացա, որ տատիկը կոպիտ ասած մեզ հիմարեցրել էր, և մենք էլ հավատացել էինք ամենին: Շատ են այդպիսի մարդիկ, ովքեր ամեն օր գալիս են այնտեղ իրենց ներկայացումով և ֆինանսական օգնություն պահանջում: Ինչքան էլ դժգոհենք մեկ է Կառավարությունը և այլ հաստատություններ անում են ամենը իրենց հնարավորության չափով, փորձելով բարելավել մեր երկիրը, բայց միևնույն է, մեր երկիրը լավը դարձնելու համար պետք է սկսենք հասկանալ միմյանց, դադարեցնենք մեր երկրի մեջ տեղի ունեցող պատերազմները և իհարկե կառավարությունն էլ իր հերթին փորձի անել ամենը մեզ հետ:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment